poszczęścić

poszczęścić: poszczęścić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIb, poszczęścićci, poszczęścićszczęść {{/stl_8}}{{stl_7}}'spowodować, by coś udało się, powiodło komuś, by dopisało komuś szczęście': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pan Bóg poszczęścił rolnikom w zbiorach. Los komuś poszczęścił. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

poszczęścić — dk VIa, poszczęścićści, poszczęścićścił książk. «sprawić, by się komuś szczęściło, powiodło się, aby się coś udało» Los komuś poszczęścił. poszczęścić się zwykle nieos. «ułożyć się, wypaść szczęśliwie; powieść się, udać się, dopisać» Poszczęściło … Słownik języka polskiego
poszczęścić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos dk VIIb, poszczęścić sięci się {{/stl 8}}{{stl 7}} coś udało się szczęśliwie, powiodło się komuś; ktoś miał szczęście osiągnąć coś wartościowego; komuś dopisało szczęście : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poszczęściło się komuś w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias